7E ETAPPE: ST.MAARTENSZEE - NOORDWIJK

Het verhaal van twee onweersbuien

De eerste week van mijn ronde zit erop. Vandaag was de 8e dag en de 7e etappe. De eerste week ging gepaard met mooi weer, even afgezien van de tegenwind. Dat is immers ook weer..

Maar het weer gaat langzaam maar zeker omslaan en dat zou dit weekend al een beetje z'n beslag krijgen. Gisteravond had ik mijn tentje al wat extra vastgesjord want code geel was weer in het land en dan weet je het wel. Op de camping midden in de duinen kant het dan behoorlijk spoken, zo had ik uit betrouwbare bron. De hele avond bleef het gelukkig nog droog en zo ging ik ook naar bed. Echter op een gegeven moment werd ik toch wakker het gekletter op het tentdoek, gerommel in de lucht en stevige windvlagen . Soms leek het even of m'n luchtbedje iets de lucht in kwam en ik erbij. Uiteindelijk zorgde dit alles voor een onrustige nacht.

Vanochtend was ik echter weer voor dag dauw uit de tent en smeerde m'n broodjes met pindakaas voor onderweg. Na de inmiddels bekende afbreek-en inpakroutine stapte ik rond 8.45 uur op de fiets. De eerste kilometers was het nog wat frisjes maar regen leek er niet meer in de lucht te zitten, al dreigde het soms iets of wat.  Mijn route ging eerst door een mooi landelijk poldergebied, net voorbij St Maartensvlotbrug, wat meer landinwaards dus. Daarna volgden de verschillende duingebieden elkaar snel op

Allereerst de Schoorlse duinen met z'n vele klimmetjes die soms best stevig uitvielen. Ik zocht nog naar het monumentje voor Gerrie Kenetemann, die in dit gebied zo triest aan zijn einde was gekomen. Ik vond het niet.

Even later gingen de Schoorlse duinen over in het Noord Hollandsduinreservaat, voor de toegang tot dit gebied was een dagkaart à 2 euro nodig. Hier genoot ik na ca. 25 km van mijn eerste kopje koffie en het bolletje pindakaas. Daarna weer verder via Bergen aan Zee en Egmond ad Hoef richting Bakkum. Bij Velsen kwam ik weer meer in de 'bewoonde wereld' begeleidt door de de geuren van Tata Steel.. Bij de pont naar IJmuiden over het Noordzee kanaal kwam ik in gesprek met een stel uit Hengelo, ook fietsers in hart en nieren. Eenmaal  overgezet wensten we elkaar een prettige voortzetting. Daarna was ik al gauw weer in de duinen, dus klimmen. Ook de Kennemerduinen mogen er wat dat betreft zijn, al prees ik mij gelukkig dat het Kopje van Bloemendaal mij bespaard bleef.

Al die tijd was het nog steeds droog gebleven en ook de temperatuur was prima. Dit betekende wel dat het erg druk was op de LF Kustroute met fietsers van allerlei pluimage. Van types die een rondje Nederland doen tot handbikers, racefietser, MTB-ers en natuurlijk de onvermijdelijke E-bikers. Bij Zandvoort hoorde ik de motoren brullen van het race circuit. En toen opeens was ik in Zuid Holland, mijn 6e provincie tijdens de ronde. 

Na nog wat venijnige klimmetjes kwam ik rond 15 uur bij camping Ruigenhoek in Noordwijk. Hier was het plan: tent opzetten, douchen, kleding wassen en even naar de supermarkt... De eerste 3 gingen volgens plan, maar toen gooide een langdurige en heftige onweersbui roet in het eten; 1. de geplande snelle droging van (al) mijn fietskleding kon ik wel vergeten. Het hangt nu nog onder een afdakje bij de receptie en 2. ook niet onbelangrijk, mijn geplande bezoek aan de supermarkt viel letterlijk in het water. Hierdoor moest ik voor het eten mijn noodrantsoen aanspreken en heb ik morgenochtend geen brood. 

Nee, onweer ik heb het er niet op. Of het bederft je nachtrust of het laat je honger lijden..