The end of the show

Na een goede nachtrust in het eenvoudige hotel 'The Queen's Head' in Newbiggin by the sea, stond ik al vrij vroeg paraat om te beginnen aan de laatste etappe van mijn UK Holiday.
Een blik door het ouderwetse schuifraam leerde me dat het weer heel anders was dan gisteren, bewolkt en winderig. Dat laatste zag aan het wasgoed aan de lijn van de stevige achterbuurvrouw , die de dag ervoor de hele dag op haar kleine plaatsje in de zon had gezeten, daarbij keek ze recht in mijn hotelkamer waardoor ik al snel de gordijnen besloot te sluiten...

Na het ontbijt trok ik mij nog even terug op de kamer, checkte nog één keer of de tassen goed gepakt waren en of ik niets had laten liggen. Toen ik me overal van had overtuigd bracht ik de tassen naar beneden, haalde de fiets uit de stalling en bedankte de uitbater.
Nadat ik de tassen op de fiets had bevestigd vertrok ik in zuidelijke richting langs dezelfde kustweg die ik een dag ervoor nog had bewandeld. Via de Coastal Path fietste ik Newbiggin uit op weg naar het 40 kilometer verderop gelegen Tynemouth waar de ferry naar IJmuiden zou afvaren. Na een kleine 4 kilometer wilde ik nog even stoppen om mijn zadel heel iets lager te zetten omdat ik vandaag schoenen aanhad zonder click systeem. Toen ik mijn rechterbeen sierlijk over het zadel gooide bemerkte ik dat dat iets makkelijker ging dan normaal. Normaal zou ik zeker mijn rackpack raken omdat die vrij hoog achter op de fiets gemonteerd was. Eenmaal naast de fiets zag ik waardoor het zo makkelijk ging... ik was vergeten de rackpack op de zijtassen te bevestigen en waarschijnlijk stond deze nog op de stoep voor het hotel.
Als de gesmeerde bliksem draaide ik om en fietste zo hard als mogelijk terug naar het hotel in de hoop dat de tas er nog stond. In de tas zaten alle elektronica, kleren en de rest van de spullen die ik op de boot nodig had.
Toen ik om de laatste bocht voor het hotel fietste zag ik de zwarte tas tot mijn opluchting nog staan. Ik bevestigde hem op de fiets en reed voor de derde keer hetzelfde stuk richting de plek waar ik de ontdekking gedaan had. Gelukkig ontdekte ik het niet pas na een kilometer of 20...

De wind was helaas stevig tegen dit keer maar gelukkig had uk tijd genoeg om Tynemouth te halen dus deed ik rustig aan. De eerste 15 a` 20 km waren erg saai en veelal door stedelijke gebied met behoorlijk wat verkeer. Het tweede gedeelte, dat langs de kust, was juist leuk om te fietsen. Vanaf Blythe tot aan Whitley Bay had ik zicht op de Noordzee. 
In tegenstelling tot de weg uit Newcastle op onze eerste dag in de UK, was de weg terug naar de boot een stuk relaxter. Goede brede wandel/fietspaden zorgden ervoor dat je veilig richting de boot kon in dit toch wel drukke en stedelijke gebied. Net voor Tynemouth fietste ik langs de 'Tynemouth Castle and Priory' ooit één van de grootste fortificaties in heel het UK! 

Nadat ik daar even bij gekeken had fietste ik door naar de ferry waar ik om kwart voor twee arriveerde en ondanks dat het inchecken pas om 14.30 uur zou beginnen stond ik op dat moment al uitgebreid onder de douche in mijn hut. Soms loont het om ergens op tijd te zijn...
Wat opviel op de boot was dat zo'n 95% van het service personeel aan boord van Aziatische afkomst was, terwijl het personeel dat verantwoordelijk was voor het in-en ontschepen bijna geheel van Oost Europese afkomst was. Dat allemaal op een schip dat onder Deense vlag van Newcastle naar IJmuiden en vice versa
vaart.

De binnenhut was, net als op de heenreis, gelukkig ruim genoeg voor de 16 uur dat ik erop moest vertoeven, zelfs douchen ging weer net zo relaxt ondanks de krappe ruimte.
nadat ik opgefrist was dronk ik een kop koffie in de bar en keek naar alle verschillende mensen die binnen druppelden. Om 17 uur even naar het dek om de afvaart live mee te maken en daarna een 'pint' en even een uurtje rust alvorens aan te schuiven bij het dinerbuffet.
Heel laat maakte ik het niet die avond want eigenlijk was ik best moe...
De volgende ochtend was ik dientengevolge wel weer behoorlijk vroeg wakker. Gelukkig kon ik vanaf 07.00 uur terecht bij het uitgebreide ontbijtbuffet. Met volle maag en goed wakker door de koffie begaf ik mij naar bakboord om daar in de frisse zeelucht de laatste zeemijlen naar IJmuiden te volgen. Al van ver zag ik de vervuilende rookwolken van Tata steel afsteken tegen de skyline van IJmuiden.
Het aanmeren ging al net zo vlot als de afvaart en netjes om 09.30 uur lag de DFDS Seaways aan de kade. Terug op Nederlandse bodem!

Het ontschepen nam wat tijd in beslag vanwege de douane formaliteiten (EU-VK) maar om 10.00 uur fietste ik IJmuiden weer in op weg naar het station in Bloemendaal om met de trein naar Zwolle te reizen. Daarover gaat de laatste alinea van dit reisverslag want met een vol bepakte fiets met de trein reizen in NL is geen sinecure. 
Het begint al met het feit dat je voor een kaartje uit de automaat op het station 8.50 euro moet betalen (in de meeste Europese landen gratis), vervolgens moest ik onder het spoor door naar perron 1 waarbij één van de twee liften defect blijkt en ik alle tassen van de fiets moet pakken om de fiets via een tweetal trappen omhoog te verplaatsen en vervolgens nog twee keer heen en weer om de tassen op hetzelfde platform te krijgen. Als de trein dan is gearriveerd loop je snel als je kunt naar een deur waar twee fietsen op staan en worstel je met je gevaarte naar binnen. Zitten lukt niet want je moet je fiets vasthouden omdat er eigenlijk geen plek voor is. Overstappen op Amsterdam Centraal van perron 1 naar 10b; eerst heel het perron over om bij een lift te komen die, alweer, defect blijk, vervolgens met gevaar voor eigen leven met de volledig bepakte fiets van de trappen af naar de centrale hal om met een roltrap uiteindelijk op perron 10b uit te komen... en dat allemaal in 'Nederland fietsland' 
In Schotland is reizen met de trein gratis, soms moet je reserveren en kan het ietwat ingewikkeld zijn om op de juiste trein te belanden, maar het principe van de fiets gratis mee op de trein zou ook in NL moeten gelden en zou ook de infra structuur iets fietsvriendelijker mogen zijn..

Inmiddels ben ik weer thuis na twee weken fietsen in Engeland en Schotland. Ik moet zeggen dat het, wat het fietsen betreft, behoorlijk pittig was. Op heel het eiland is geen vlakke meter weg te vinden en de klimmetjes zijn over het algemeen kort en steil. Maar ondanks dat heb ik enorm genoten van het prachtige landschap dat na elke bocht weer anders was. De eerste helft van de reis fietste ik op met Jeannette en dat was erg gezellig, leuk om ervaringen te delen en samen plannen te maken. Het scheiden der wegen op het eiland Arran vond ik best lastig omdat je ineens weer op jezelf bent aangewezen. Natuurlijk hielden we wel continu contact zodat we wisten hoe het met de ander ging. Zo kan ik nu, ondanks de soms slechte verbindingen, afsluiten met de melding dat het goed gaat met Jeannette op de rest van haar fietstocht door Schotland. Zij zit inmiddels in Fort William!
Ik mag volgende week weer aan het werk, het kan verkeren...

 Tot een volgende reis!