Fish & Chips with Hugh and Jeanet

Dinsdag 9 augustus, etappe 6  Powfoot-Castle Douglas

We kwamen wat laat op gang, op deze 4e gezamenlijke fietsdag. Om één of andere reden heb je dat wel eens. In de Solway Bay was het alweer eb toen wij aan de koffie met de altijd stevige bananen kokos cake zaten. De WestMoss Farm waar we die nacht hadden gestaan werd gerund door een naar Schotland afgezakte Engelse paardenboer met zijn vrouw en dochter. De dochter scheurde op haar quad over het terrein, de boer in  z'n auto. Die ochtend moesten wij nog afrekenen maar bij gebrek aan cash ontstond een probleem aangezien de techniek van pinnen nog niet tot de farm was doorgedrongen. Uiteindelijk werd het opgelost door te betalen met 50 euro en retour te krijgen in British Pounds. All setteld and done!

Eindelijk om 10.05 uur fietsten we weer op onze voorgenomen route, eigenlijk een dik uur te laat. Het weer was lovely this day want ook in Schotland heersen er deze week zeer aangename temperaturen. De route was prachtig en soms waanden we ons in een schilderij.  Het eerste deel was, wat de klimmen betrof, behoorlijk relaxt. Afgezien van een paar korte steilere exemplaren viel het reuze mee en dat beviel ons prima om eerlijk te zijn..

Aangezien het gisteren niet echt gelukt was om de apparatuur op te laden, boekten we al voor vertrek een hotel met de bedoeling: laden en uploaden. Dat betekende dus geen tenten opzetten of koken. Met die gedachte fietsten we relaxt en opgewekt door het mooie Schotse land. Bij Caerlaverock, één van de vele oude kastelen in Schotland, dronken we koffie en kochten echte Engelse Fudge. Fudge is een brok zoetigheid bestaande uit de ingrediënten suiker, suiker en een gedeelte suiker. Goed als brandstof voor de nog komende kilometers.

Na ongeveer 28 km belanden we in de plaats Dumfries, een wat grotere regionale stad, waar we o.a. broodjes haalden. Bij een plaatselijke fietsenzaak droomde ik nog even weg bij elektrisch ondersteunde fiets van Riese und Müller. In Schotland voor de meeste mensen geen overbodige luxe (en ikzelf had er op sommige momenten ook wel één onder mijn kont willen hebben..

Na Dumfries wachtte ons weer een aantal stevige klimmetjes die in zwaarte naar het einde toenamen.

Sommige klimmen waren derhalve steil dat ik besloot om de aloude techniek van het laveren toe te passen; het zigzaggend dwars over de weg naar boven fietsen. Het maakte het allemaal wat dragelijk voor mijn niet klimmers benen. Door deze techniek te gebruiken kwam ik overal fietsend boven, ook de stukken van ruim boven de 10% 

Na 57,5 km kwamen we aan in Castle Douglas bij het hotel, al fietsend over de imposante, met hoge bomen beplante, oprijlaan zagen we het prachtige gebouw staan. Daar kan toch geen tent tegen op..  Na het inchecken besloten we te douchen en daarna in de lounge een biertje te gaan drinken. Al snel nadat we op de oudleren bank in de lounge hadden plaatsgenomen kwam een man van rond de 70 tegenover ons zitten en vroeg of wij geen bezwaar hadden dat hij ons gesprek stoorde. De man, Hugh Murray genaamd, had buiten onze fietsen zien staan en was onder de indruk geraakt. Hij vertelde dat hij zelf een groot fietsliefhebber was en ook al diverse reizen had gemaakt. Lang verhaal kort, de rest van de avond hebben wij geluisterd naar de avonturen van een fietsende Schot. Hugh Murrey en zijn vrouw Jeanet en wij dineerden zelfs aan één tafel. Hierbij bleek dat Hugh voor twee sprak, zijn vrouw deelde slechts een enkele keer in het gesprek. Het was een leuke, maar ook soms vermoeiende en enigzins ontwrichtende ontmoeting aangezien al onze plannen (plannen maken, schrijven en uploaden) in het water vielen. Overigens was de wifi in het hotel van dermate abominabele kwaliteit dat uploaden sowieso niet gelukt zou zijn.

Na het diner vertrokken we naar onze kamers of op z'n engels gezegd 'we called it the day'   Morgen weer een dag!