2E ETAPPE TEST RIT SANTOS

Gisteravond eindigde ik met de aankondiging dat ik Pasta Bolognese ging koken. Voor geïnteresseerden volgt hier het recept; 
Men neme een busje gas met een gaskomfoor, een camping pannetje en ca. 250 ml water. Breng het water aan de kook en open ondertussen het zakje Adventure Food Pasta Bolognese. 
Verwijder de ingesloten zuurstofvanger en mix de inhoud een beetje door. Giet het kokende water tot aan de markeringsstreep in het zakje (denk aan je vingers...) roer het water en de inhoud goed door en sluit vervolgens de verpakking middels de sluitstrip en wacht 8 minuten. Gedurende deze acht minuten kunt u even relaxen of iets nuttigs gaan doen.
Na 8 minuten opent u de verpakking en roer de inhoud nogmaals om. Eet smakelijk! 

En zo ben je weer thuis... na precies 163,5 kilometer in twee dagen onder perfecte omstandigheden.
Dankzij een ongeëvenaard vogelconcert werd ik vanochtend al om 04:30 uur wakker, dat was wat vroeg omdat inslapen de avond ervoor niet al te snel ging. Ditmaal was het ander gedierte dat daar voor zorgde.
Schijnbaar fokken ze in en rond Otterlo hele grote honden met nog grotere bekken die er plezier in hebben om vermoeide kampeerders wakker te houden.
04.30 vond ik wat te vroeg om de tent al te verlaten dus woelde ik nog wat door in de slaapzak, die nu precies andersom bleek te zitten dan toen ik er in stapte..
Tegen 6 uur besloot ik toch maar om mijn toilet te maken om daarna mijn ontbijt te nuttigen wat ik de dag ervoor al klaar had gemaakt (voordeelverpakking witte bolletjes). De thee zette ik in mijn thermosfles en het water voor de medicijnen dronk ik uit de bidon. Kamperen is immers improviseren.
Daarna werd het tijd om de tent en de rest op te ruimen. Eerst de slaapzak in het bijbehorende zakje proppen, vervolgens de slaapmat ontluchten, opvouwen en in zijn eigen zakje terugdoen, het kussentje in zijn/haar zakje en, last but not least de tent opruimen. Dat laatste ging redelijk vlot; haringen uit de grond, stokken verwijderen en de tent in zijn zakje proppen (makkelijk zo'n dun trekkerstentje).

Vervolgens de fiets weer optuigen, tassen erop, bidons erin en elektronica aansluiten. Inmiddels was mijn mobiel tot onder het kritische punt leeggelopen en deze wilde ik weer opladen met mijn c2c (cycle to charge) een usb aansluiting die is geïntegreerd in  mijn stuurpen en wordt gevoed door de dynamo in de vooras welke ook de verlichting voedt. Echter als ik het stekkertje in de bus steek blijkt het niet te 'pakken' en tot mijn schrik blijkt er een pennetje dusdanig te zijn verbogen dat aansluiten niet meer mogelijk is. 
Dat betekent dat ik alsnog de mobiel moet gaan opladen bij het toiletgebouw, maar niet voor ik een usb stekkertje had gehaald in 'downtown' Otterlo, want die was ik dus vergeten mee te nemen...
Uiteindelijk fiets ik later dan aanvankelijk mogelijk was, maar toch mooi op tijd van de camping af.
Onder opnieuw fantastische weersomstandigheden fiets ik in de richting van Harskamp, waar ik ter hoogte van de Harskamper Dennen de Veluwe op fiets en er pas bij Hattem weer af kom. Onderweg merk ik dat het fietsen wat moeizamer gaat dan de dag ervoor. Misschien door de korte nachtrust en de daaruit volgende vermoeidheid. Bijkomend ongemak is een toenemende pijn in mijn nek die mij dit jaar al vaker opspeelde.
Omdat ik deze ochtend geen koffie had gehad werd het na een km of 35 tijd om iets van een café restaurant te zoeken. Dit lukte in Garderen waar ik weer ouderwets werd bediend op een fraai en zonnig terras. No more Coffee To Go..
Vervolgens ging de reis verder richting Staverden en Vierhouten waar het drukte van belang was; de grijze golf is weer uitgevlogen.
Met 'de grijze golf' bedoel ik echtparen, meestal met wit of grijswit haar, met identieke fietsen, voorzien van krachtige ondersteuning, met bijkleurende fietstassen en een net iets te ver uitstekende spiegel aan de linkerkant van het stuur die over de gehele breedte van het fietspad uitwaaieren. Ik bedoel dus nadrukkelijk NIET mensen die een lichtgrijze waas door het haar hebben en die op een blauwe Santos over 's heren wegen fietsen!
Na een aantal stops vanwege de nekklachten bereik ik halverwege de middag het pontje bij Hattem, daar is het eigenlijk verrassend rustig. Vrij vlot bereik het pontje de Zwolse kant van de IJssel en vandaar ben ik binnen 10 minuten weer thuis.

Uiteindelijk kan ik spreken van een geslaagde testrit. Ik ben meer te weten gekomen over mijn (on)kundigheden als kampeerder. Ik heb geleerd om de tassen zo slim mogelijk in te pakken. Ben erachter gekomen dat ik bepaalde dingen toch echt wel mee moet nemen. Ik weet dat er iets aan de Santos moet gebeuren ( betere afstelling van de zit i.v.m. mijn nekklachten) en het vervangen van de c2c.
Al met al dus een nuttige ervaring en nog tijd genoeg om daar waar nodig verbeteringen door te voeren.